Multidisciplinaire installatie I Am Online, 2024, textiel object met beeldscherm, korte film (1 min.) en audio, hout, kleding, afmetingen breedte 110 x lengte 118 x hoogte 262 cm.

De installatie bestaat uit een zwart houten skelet waarover diverse kledingstukken van Pauline zijn gespannen. De kleding is kriskras en soms binnenste buiten aan elkaar genaaid. Bewust gekozen imperfectie. De goede verstaander bespeurt (de) machinaal op geborduurde teksten.

De voorzijde  bestaat eveneens uit kledingstukken; delen van jassen en truien waar de lange mouwen met elkaar verbonden worden. Desondanks kan de toeschouwer niet naar binnen en kijkt tussen de kledingstukken door naar een intieme setting. Dit is slechts van korte duur; al gauw gaat de toeschouwer zich – in de rol van gluurder - ongemakkelijk voelen. Hierin ligt de analogie van  hackers die online ongevraagd meekijken, besloten. Deze film gaat over het meer bewust worden over onze kwetsbaarheid in ons online bestaan, ondanks bescherming van ingewikkelde en lange wachtwoorden. Pauline verbeeldt hier, in overdrachtelijke zin, het openbreken van het filmbeeld. Dit om te laten zien dat er achter de beelden, krachten schuilgaan. Immers, wie de techniek (of de controle daarover) in handen heeft, heeft ook de macht over - het presenteren van - de waarheid of manipulatie daarvan.

De glitches vertellen dat techniek niet heilig is, dat daar ook iets mis kan gaan. Mede geïnspireerd door de Scraped Paintings van Gerard Richter. Hij wilde de huid van het schilderij openbreken om te laten zien wat hierachter zit. Ik wil de façade van het online bestaan openbreken.

Credit film: camerawerk - Ivonne Zijp/ visuele glitches - Koen Staz / audio Gagi Petrovic /regisseur-producer Pauline Nijenhuis

* De oorspronkelijke betekenis van de Engelse term ‘glitch’ houdt zoveel in als: de onverwachte output die het gevolg is van een kortdurende elektronische of softwarematige storing [bron: Wikipedia].

Foto credit deze pagina: foto 1 @foto_frank_official - foto 2 Pauline Nijenhuis