In het nieuwe project ‘De Vendeldraagster’ wil Pauline Nijenhuis onderzoeken wat er overblijft in een maatschappij die steeds meer afhankelijk wordt van automatisering en robotisering. Pauline wil in haar onderzoek naar deze traditie ook zelf leren vendel zwaaien.

Zij wil laten zien dat het menselijk lichaam een onvervangbare functie heeft. Hiervoor gaan we terug naar hoe de mens eeuwenlang een boodschap aan grote groepen heeft overgedragen. De vendelier kan zonder inmenging van een machine zijn boodschap overdragen.

In de zwart-wit film ‘De Vendeliers’ (24 minuten alleen te zien tijdens tentoonstellingen) zie je hoe het lichaam van de vendelier letterlijk centraal staat. De kracht, motoriek en de souplesse bepaalt de kwaliteit van het vendelen en de overdracht van de boodschap. De vertraging in het beeld geeft nog meer zicht op het samenspel tussen beide handen en armen.  

Vroeger tot in de middeleeuwen vergezelden vendeliers de legers om samen met de trommelaars de vijand te imponeren en de eigen manschappen op te zwepen. Zo heeft elke beweging met het vendel  een betekenis. Zwaaien boven het hoofd betekent; stoere vendelier houd je kloek en sterk in de strijd, die komen gaat. Het vendel rond gooien in de hals staat voor; weer je geducht, al zal dit ook je hoofd moeten kosten.

Pauline wil bereiken dat mensen meer oog krijgen voor de rijkdom en waarde van tradities en (analoge) communities, zoals gildes en verenigingen. Door globalisering en steeds meer ons leven zich online afspeelt, hoe blijven oude tradities bestaansrecht houden?

Samenvattende video: 60 seconden
Ivonne Zijp – camera
Koen Staz – montage
Vincent van der Heiden – audio